Tres poemes de Bukowski

Tengo sinciu (palabra oriental sintida güei a un compañeru de trabayu de Peñamellera) d'actualizar, y por facelo rápido y cómodo tiro d'una entrada ready-made, unes traducciones que fice pal que l'amigu Pablo X. Suárez les recitare na "Timba poética" del 18 d'avientu. Aprovecho amás pa recomendavos estos eventos qu'entama el susodichu nel chigre La Caja Negra d'Uviéu los últimos fines de selmana de cada mes. En febreru nun hubo por obres nel bar, pero tai atentos a la de marzu, que pue haber "espontanees" que salten al ruedu... En fin, nun m'estiendo más, déxovos con tres de los, pa mio idea, meyores poemes del vieyu borrachu.

La xenialidá de la masa

Hai trapacería, odiu, violencia, absurdu abondos nel ser humanu
Mediu como pa suministra-y a cualquier exércitu un día cualquiera

Y los que meyor achuquinen son los que prediquen contra ello
Y los que meyor odien son los que prediquen l’amor
Y los meyores na guerra al final son los que prediquen la paz

Los que prediquen a dios, necesiten dios
Los que prediquen la paz nun tienen paz
Los que prediquen la paz nun tienen amor


Cuidáu colos que prediquen
Cuidáu colos que saben
Cuidáu colos que yá tan lleendo llibros
Cuidáu colos que odien la probeza
O tan orguyosos d’ella
Cuidáu colos d’afalagu fácil
Porque necesiten que-yos lu devuelvas
Cuidáu colos que censuren fácil
Tienen mieu de lo que desconocen
Cuidáu colos que siempre busquen la masa pues
Nun son nada solos
Cuidáu del home mediu la muyer media
Cuidáu col so amor, el so amor ye mediocre
Busca al mediocre
pero hai xenialidá nel so odiu
hai xenialidá a esgaya nel so odiu como pa matate
pa matar a cualquiera
como nun quieren la soleda
nun entienden la soledá
tratarán de destruir cualquier cosa
distinta a lo d’ellos
como nun puen crear arte
nun entienden l’arte
van considerar el so fracasu creador
como un fracasu del mundu
como nun puen querer plenamentevan creer que’l to amor ye incompletu
y van odiate
y el so odiu va ser perfectu

como un diamante que rescampla
como un cuchiellu
como un monte
como un tigre
como la cicuta
la más bella de les sos artes

***********

Paxarín

Tengo un paxarín nel corazón que
Quier salir
Pero yo soi mui duru
Digo-y, quédate aquí, nun voi dexar
Que te vea nadie

Tengo un paxarín nel corazón que
Quier salir
Pero yo écho-y whiskey per él y
Fumu de pitos
Y ni les putes ni los chigreros
Ni los de les tiendes d’ultramarinos
Saben nunca qu’él
Ta ehí.

Tengo un paxarín nel corazón que
Quier salir
Pero yo soi mui duri,
Digo-y
Para quietu, ¿qué quies, entamámela?
¿Quies jodeme la obra?
¿Quies escoyoname les ventes de los mios llibros
N’Europa?

Tengo un paxarín nel corazón que
Quier salir
Pero yo soi mui llistu, namás lu dexo
Salir un poco de nueche
Cuando tol mundu duerme.
Digo-y, sé que tas ehí
Nun teas murniu
Dempués vuelvo a metelu
Y canta un poco
Ehí dientro, tampoco quiero dexalu
Morrer
Y dormimos xuntos
Asina, col nuestru pactu secretu
Y ye tan guapo como
Pa facer a unu
Llorar, pero yo nun
Lloro, ¿qué ye, que tu
Sí?

**********

Hai que ser amable

Siempre se nos pide
Qu’entendamos al otru
Y el so puntu de vista
Por mui
Pasáu de moda
Fatu o
Asquerosu
Que seya.

A ún se-y pide
Que vea
Los errores de los otros
L’esbardiu de la so vida
Con amabilidá
Sobremanera si son
Vieyos

Pero la vieyera ye’l total
De los nuestros fechos
Ellos avieyaron
mal
porque vivieron
descentraos,
y negáronse a velo.


que nun ye culpa d’ellos?


¿Entós de quién?
¿Mía?
A mi pídenme que-yos escuenda
El mio puntu de vista
Por mieu al so
Mieu.

La edá nun ye un crimen

Pero la vergoña
D’una vida
Marafundiada
Adréi

Ente tantes vides
Marafundiaes
Adréi

Sí.